ในฤดูกาลครบรอบนี้ ไม่มีใครเทียบ บาคาร่าเว็บตรง ได้กับเฟอร์กูสันมากกว่าเฟอร์กูสันหนึ่งปีหลังจากการยิงไมเคิล บราวน์และนิวออร์ลีนส์ 10 ปีหลังจากพายุเฮอริเคนแคทรีนาสังหาร 1,800 คนและพลัดถิ่นหลายพันคน ทั้งสองเกี่ยวข้องกับการสูญเสียชีวิตคนผิวดำอย่างไร้เหตุผลและความสยองขวัญของสาธารณชนในการเปิดเผยที่รู้จักกันมานานในชุมชนที่แยกจากกันหลายแห่ง แต่ละคนพูดกันมากเกี่ยวกับความสัมพันธ์
การหายตัวไปของละแวกใกล้เคียงทั้งหมด
ตั้งแต่วอร์ดที่ 9 ตอนล่างที่ยากจนแต่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ไปจนถึงนิวออร์ลีนส์ตะวันออกของชนชั้นกลางแต่มีความเสี่ยงทางภูมิศาสตร์ ละแวกใกล้เคียงทั้งหมดหายไป บางคนเสียชีวิตและลอยไปตามแม่น้ำของถนน บางคนรอบนหลังคาหรือที่ Superdome เพื่อหาเจ้าหน้าที่กู้ภัยที่ไม่มา และบางคนก็ออกจากเมืองไปเพื่อรอการกลับมา หลายคนยังรออยู่ นิวออร์ลีนส์สูญเสียชาวผิวดำ 100,000 คนตั้งแต่เกิดพายุ
นักวิชาการอย่างผมรู้สึกทึ่งและตกใจกับปฏิกิริยาของสาธารณชนต่อการเสียชีวิตในทันทีจำนวนมาก เรารู้ว่าการเสียชีวิตอย่างช้าๆ ของคนอเมริกันที่มีฐานะใกล้เคียงกันทั่วประเทศได้รับความสนใจเพียงเล็กน้อย ฉันแก้ไขชุดบทความเกี่ยวกับความหมายของภัยพิบัติที่เรียกว่าAfter the Storm: Black Intellectuals สำรวจความหมายของพายุเฮอริเคนแคทรีนา และสงสัยว่าการฟื้นตัวในนิวออร์ลีนส์จะเป็นอย่างไร
ความกังวลที่เป็นเอกฉันท์ในหมู่ผู้เขียนคือเมืองประชาธิปไตยในรัฐรีพับลิกันที่มีคนผิวดำจำนวนมากอาศัยอยู่ในสภาพอันตราย ด้วยความร่วมมือของตำบลโดยรอบและนโยบายภัยพิบัติของรัฐบาลกลาง ทิ้งผู้รอดชีวิตโดยไม่สนใจความต้องการของพวกเขาใน สร้างและสร้างใหม่ในฐานะ “ดิสนีย์ ออน เดอะ มิสซิสซิปปี้” ที่เฟื่องฟู
เมื่อฉันไปที่เมืองที่ว่างเปล่า 100 วันหลังจากเกิดพายุ ฉันเห็นได้ชัดเจนว่าอสังหาริมทรัพย์บนดินแห้งกำลังถูกซื้อขึ้นในตลาดการลงทุนที่ร้อนระอุ บางพื้นที่เตรียมที่จะทำกำไรจากเงินช่วยเหลือจากรัฐบาลกลางจำนวนหลายพันล้านเหรียญที่ได้ให้คำมั่นไว้ ในขณะที่พื้นที่อื่นๆ เห็นว่ามีกิจกรรมเบาบาง
คำถามที่ใหญ่กว่าก็คือว่า ปรากฏการณ์เดียวดายของความทุกข์ทรมานคนผิวสีที่ประเทศเคยพบเห็นในปี 2548 จะก่อให้เกิดชุดวิธีแก้ปัญหาในศตวรรษที่ 21 หรือไม่สำหรับปัญหาการแบ่งแยก การรักษาโดยนักล่า ความยากจนข้นแค้น โรงเรียนที่น่ากลัว และความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ในวงกว้าง
ความสนใจระดับชาติที่ระเบิดออกมาทำให้เกิดผลลัพธ์ที่แท้จริงหรือไม่?
ผลลัพธ์ของการฟื้นตัว 10 ปีของนิวออร์ลีนส์ดูผสมปนเปกันในแบบที่คนเชื้อชาติคุ้นเคย เมืองนี้ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นสถานที่ที่แตกต่างกัน การสำรวจโดย Public Policy Research Lab ที่มหาวิทยาลัยรัฐลุยเซียนา พบว่า 4 ใน 5 ของคนผิวขาวเชื่อว่าเมืองนี้ฟื้นตัวได้เป็นส่วนใหญ่ ขณะที่ 3 ใน 5 ของคนผิวดำไม่ฟื้นตัว ผลลัพธ์ที่ได้ดูเหมือนเป็นภาพสะท้อนที่แม่นยำของความเป็นจริงที่ถูกแบ่งแยกในเมืองที่ได้รับการจัดระเบียบ นิวออร์ลีนส์ขาวขึ้นและมั่งคั่งขึ้นในขณะนี้
เงินของรัฐบาลกลางช่วยให้สามารถทนต่อภาวะถดถอยครั้งใหญ่ได้ดีกว่าคนส่วนใหญ่ และได้กลายเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ของผู้ประกอบการทางสังคม บริษัทใหม่หลายแห่งเติบโตขึ้นจากการแสดงความเห็นอกเห็นใจสาธารณะหลังจากแคทรีนา ความทุกข์ระทมได้ปลุกจิตสำนึกอย่างชัดเจนและดึงคนจำนวนมากเข้ามาช่วยเหลือในอ่าวไทย อัตราการเริ่มต้นธุรกิจที่สูงได้ดึงดูดผู้สำเร็จการศึกษาจากวิทยาลัยที่อายุต่ำกว่า 40 ปี นายกเทศมนตรี Mitch Landrieu นายกเทศมนตรีผิวขาวคนแรกในรอบหลายปี รู้สึก วิตก กังวลอย่างมาก เกี่ยวกับเมืองของเขาที่กำลังเติบโตขึ้น
การตอบแบบสำรวจคนผิวสีสะท้อนถึงความเป็นจริงของคนผิวสีในนิวออร์ลีนส์ ตามตัวเลขของศูนย์ข้อมูล (เดิมคือศูนย์ข้อมูล Greater New Orleans) รายได้เฉลี่ยของครอบครัวคนผิวสีในปี 2556 ต่ำกว่ารายได้ของคนผิวขาว 20% ความแตกต่างระหว่างพวกเขา – การวัดความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ – คือ 54% ซึ่งสูงกว่าค่าเฉลี่ยของประเทศ การจ้างงานชายผิวดำคือ 57% เทียบกับ 77% สำหรับคนผิวขาว อัตราการกักขังลดลง แต่ยังอยู่ในระดับสูง อัตราความยากจนกำลังกลับสู่ระดับก่อนแคทรีนา โรงเรียนต่าง ๆ เป็นห้องปฏิบัติการในการปฏิวัติโรงเรียนเช่าเหมาลำ โดยมีผลการเรียนที่หลากหลายและมรดกทางแรงงานของครูหลายคนที่ถูกไล่ออก (ดูรายงานได้ที่นี่ )
แนวโน้มเหล่านี้สะท้อนถึงรอยแยกที่ลึกกว่าของชาวนิวออร์ลีนส์ผิวดำหลายคน ซึ่งถูกพายุพัดเข้ามาแทนที่อย่างไม่เป็นสัดส่วน
Ninth Ward ที่โจมตีอย่างหนักยังคงถูกทำลาย
ในวอร์ดที่เก้าที่โดนโจมตีอย่างหนัก มีเพียง 36% ของผู้อยู่อาศัยที่กลับมา และพื้นที่นี้ยังคงถูกทำลายอย่างหนัก เจ้าของบ้านเหล่านี้ต้องทนทุกข์ทรมานจากชะตากรรมที่มีเพียงเอกสารทรัพย์สินที่ไม่เป็นทางการหรือสูญหายไปพร้อม ๆ กัน พัสดุจำนวนมากถูกส่งผ่านโดยมิชอบผ่านสมาชิกในครอบครัวหลายชั่วอายุคน
เช่นเดียวกับเจ้าของบ้านผิวสีหลายคน ผู้อยู่อาศัยในวอร์ดที่เก้าถูกกีดกันโดยกฎของโครงการ Federal Road Homeซึ่งชดเชยมูลค่าตลาดก่อนพายุของทรัพย์สินมากกว่าค่าใช้จ่ายในการซ่อมแซม คดี ความที่ ประสบความสำเร็จโดยศูนย์ปฏิบัติการเคหะมหานครนิวออร์ลีนส์และอื่น ๆ ได้พลิกกฎเหล่านั้นในปี 2554 แต่สำหรับการเปลี่ยนแปลงหลายครั้งก็สายเกินไป
และนิวออร์ลีนส์อีสต์ ชุมชนคนผิวสีชนชั้นกลางที่แผ่กิ่งก้านสาขาที่เติบโตขึ้นมาในทศวรรษ 1980 แม้จะบินเป็นสีขาว แต่ก็ยังขาดผู้อยู่อาศัย 20% การยิงจำนวนมากของครูผิวดำส่วนใหญ่โดยสภานิติบัญญัติแห่งรัฐส่งผลกระทบร้ายแรงต่อชนชั้นกลางผิวดำในพื้นที่
ถึงกระนั้น ปัจจัยบางอย่างชี้ให้เห็นถึงแนวโน้มต่อการขยายพื้นที่ของนิวออร์ลีนส์ตั้งแต่แคทรีนา แต่การแบ่งพื้นที่เป็นสิ่งที่ตลกและซับซ้อน
การพลัดถิ่นและความผิดหวัง
ในเรียงความ ของฉัน “หลายพันหายไปอีกครั้ง” สถานการณ์ที่ดีที่สุดที่ฉันสามารถคาดการณ์ได้ก็คือการสร้างใหม่ที่ได้รับทุนสนับสนุนจากรัฐบาลกลางจะทำให้เกิดการจ้างงานในการก่อสร้างจำนวนมากและการยึดที่ดิน ฉันเสนอความไว้วางใจงานในนามของชาวนิวออร์ลีนส์ผู้พลัดถิ่นที่ไร้ทักษะ และทรัสต์ในที่ดินเพื่อประกันสถานที่ที่เหมาะสมที่จะกลับไป
ฉันยังหวังว่าผู้รอดชีวิตจะหาที่พักชั่วคราวอย่างน้อยในเขตปริมณฑลของนิวออร์ลีนส์โดยรอบ เพื่อที่พวกเขาจะได้มีส่วนร่วมในกระบวนการวางแผนที่คาดการณ์ไว้
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นมากนัก แทนที่อาคารสาธารณะที่เคยเป็นทุ่งสังหารของชาวนิวออร์ลีนส์ผิวดำที่น่าสงสารก็ถูกปิด – ไม่ใช่เพราะมันไม่เอื้ออำนวย โครงการอย่างเช่น บี ดับเบิลยู คูเปอร์ซึ่งตั้งอยู่ในเขตศูนย์กลางธุรกิจบนที่สูง ถูกรื้อถอนหรือแปลงเป็นที่อยู่อาศัยที่มีรายได้ผสม ความคิดที่ดี? ตามทฤษฎี แต่ตราบใดที่มีข้อกำหนดสำหรับผู้อยู่อาศัยทุกคนที่เคยอาศัยอยู่ที่นั่น ไม่มีและหลายคนยังคงพลัดถิ่น
บทบาทของชานเมือง
ชานเมืองต้อนรับผู้รอดชีวิตหรือไม่? ไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่ง. ตำบลสามแห่งโดยรอบกลายเป็นบ้านของประชากรลาตินที่เพิ่มขึ้น ส่วนใหญ่มาจากฮอนดูรัส ซึ่งแรงงานมีส่วนสำคัญในการฟื้นฟู ภายในปี 2555 วัดแปดแห่งจากทั้งหมด 13 แห่งที่อยู่รอบๆ ไม่เห็นจำนวนครัวเรือนที่ยากจนเพิ่มขึ้นเลย เป็นสัญญาณว่าผู้รอดชีวิตที่สิ้นหวังไม่ได้ย้ายไปอยู่ที่นั่น ตามข้อมูลของศูนย์ข้อมูล พื้นที่เหล่านี้มีการเติบโตที่ดีขึ้น
ชานเมืองรถไฟใต้ดินเห็นว่าความยากจนโดยรวมเพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับเมือง ซึ่งเป็นแนวโน้มที่สะท้อนประเทศชาติ แต่นั่นอาจเป็นเพราะเมืองกำลังกำหนดราคาคนยากจนออกไป และผู้สูงอายุจำนวนมากอาจพักอาศัยในเขตชานเมืองด้วยรายได้คงที่หรือออกจากเมืองเมื่อ มันกลายเป็นราคาที่ไม่แพง
เป็นการยากที่จะวัดความซับซ้อนของการฟื้นตัวของเมือง 10 ปีจากภัยพิบัติที่ทวีคูณในครอบครัว ละแวกบ้าน และสถาบันต่างๆ จากระยะไกล สถิติพลาดผลกระทบที่ต่อเนื่องมาจากความบอบช้ำทางจิตใจของชาวนิวออร์ลีนส์หลายพันคนที่เห็นความสยดสยอง รอดชีวิตแม้จะหวาดกลัวอย่างคาดไม่ถึง และต้องดิ้นรนผ่านการไร้บ้าน การละเลย ความโกรธ และความปรารถนามาเป็นเวลานาน ความตายกะทันหันทำให้ทรัพยากรที่ร่ำรวยที่สุดในหมู่พวกเราเปลี่ยนไปตลอดกาล
ข้อสรุปบางอย่างดูเหมือนรับประกัน ประการแรก การฟื้นตัวของเมืองไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปสำหรับพลเมืองซึ่งความทุกข์ทรมานอันน่าทึ่งทำให้เกิดคลื่นของทรัพยากรซึ่งให้คำมั่นว่าจะจับคู่กับพายุ ภาวะปกติก่อนสมัยแคทรีนาของความมั่งคั่งและรายได้ของคนผิวสีต่ำ การว่างงานสูง ความไม่มั่นคงด้านที่อยู่อาศัย และความเปราะบางทางเศรษฐกิจ ได้ย้ายเข้ามาใหม่ในรัฐลุยเซียนาตอนใต้ ตัวอย่าง เช่น แนวโน้มผลผลิตต่อหัวที่รายงานโดยสถาบันบรูคกิ้งส์ ระบุว่าเศรษฐกิจร้อนแรงที่สุดสำหรับผู้อยู่อาศัยใหม่ และปรับลดค่าจ้างให้ต่ำลงจนเป็นที่คุ้นเคยสำหรับชาวพื้นเมืองที่กลับมาใหม่
สำหรับกิจกรรมมหัศจรรย์ของรัฐบาลกลางในนิวออร์ลีนส์ เราไม่สามารถบอกเล่าเรื่องราวของการฟื้นฟูเศรษฐกิจสำหรับประชากรผิวดำส่วนใหญ่ของเมืองได้
การขยายพื้นที่ของย่านต่างๆ ในนิวออร์ลีนส์และการขยายพื้นที่ชานเมืองของความยากจนทำให้เกิดข้อโต้แย้งอีกประการหนึ่งสำหรับการขยายบริการสาธารณะบางอย่างในระดับภูมิภาค เช่น ที่อยู่อาศัยราคาไม่แพง การศึกษา และบริการทางสังคม การแบ่งพื้นที่ในเขตเมืองผลักดันให้คนยากจนบางส่วนไปยังตำบลที่อยู่รายรอบ ซึ่งย่านชานเมืองที่มีราคาเอื้อมถึงกว่าต้องแบกรับค่าใช้จ่ายในการบริการสังคมที่เมืองจะต้องแบกรับ
ประธานาธิบดีบารัคโอบามานั่งทานอาหารกลางวันที่ร้านอาหารของ Willie Mae ใกล้ตัวเมืองในระหว่างการเยือนประธานาธิบดีนิวออร์ลีนส์ลุยเซียนา 27 สิงหาคม 2558 REUTERS / Carlos Barria
วัดเหล่านั้นที่สามารถต้านทานการไหลบ่าเข้ามาของครัวเรือนที่ยากจนได้ หากผ่านการปฏิบัติด้านอสังหาริมทรัพย์ที่เลือกปฏิบัติ กฎหมายที่ขัดต่อรัฐธรรมนูญ (เช่น ข้อ จำกัด การกระทำ “เลือดอย่างเดียว”) หรือเพียงแค่ค่าที่อยู่อาศัยที่สูงขึ้นซึ่งเกี่ยวข้องกับความมั่งคั่งของตนเอง ผู้ที่ไม่สามารถทนทุกข์ทรมานในฐานภาษีและความน่าดึงดูดใจของตลาด
พลวัตในการเคลื่อนย้ายภาระนี้เกิดขึ้นเร็วกว่าในพื้นที่รถไฟใต้ดินนิวออร์ลีนส์เนื่องจากพายุและเงินของรัฐบาลกลาง มันเกิดขึ้นช้ากว่าในพื้นที่อื่นของประเทศ ความอยุติธรรมของเทศบาลทั้งผู้ชนะและผู้แพ้ทั่วทั้งภูมิภาคนั้นปรากฏชัด การมีส่วนร่วมของประชาธิปไตย – เครื่องหมายของอำนาจอธิปไตย – เรียกร้องให้พลเมืองทุกคนในภูมิภาคที่เกี่ยวข้องพูดในสถาบันสาธารณะที่จ่ายด้วยดอลลาร์ภาษีของพวกเขา ภาระผูกพันของสถาบันในระดับภูมิภาคจึงต้องการเสียงในระดับภูมิภาคมากขึ้นในการกำกับดูแล
การหายตัวไปอีกครั้งเป็นความโหดร้ายที่น่าเกรงขามซึ่งเกิดขึ้นได้จากบางสิ่งที่เป็นระบบเกินกว่าจะเพิกเฉยได้ ความคิดที่ว่าคนที่เราไม่รู้จักความยากจนจะปรากฏตัวต่อหน้าเราด้วยความสิ้นหวังที่น่าตกใจ มีส่วนร่วมกับความเห็นอกเห็นใจของเรา และในเวลาต่อมาหลายพันล้านคนก็หายไปอีกครั้งในวงจรเดียวกันของการทำให้เป็นชายขอบนั้นเป็นสิ่งที่คิดไม่ถึง
แน่นอน เราควรภาคภูมิใจในความมั่งคั่งและความเฉลียวฉลาดที่นำส่วนต่างๆ ของนิวออร์ลีนส์กลับมา แต่เราควรกังวลว่าคนกลุ่มเดิมที่เคยถูกทิ้งให้อยู่ชายขอบยังคงถูกละเลยจากความพยายามอย่างเต็มที่ บาคาร่าเว็บตรง
